Mικροτσίπ στους αθλητές;

Με το επιχείρημα «αφού βάζουμε μικροτσίπ στα σκυλιά μας και δεν φαίνεται να τα ενοχλεί, γιατί να μη βάζουμε και σε εμάς;», ο εκτελεστικός διευθυντής της Παγκόσμιας Ενωσης Αθλητών Ολυμπιακών Αγώνων, Μάικ Μίλερ, προτείνει τη ρηξικέλευθη αυτή ιδέα με σκοπό τον έλεγχο του ντοπαρίσματος των αθλητών, προκαλώντας πολλές αντιδράσεις στον κόσμο του αθλητισμού. 

Η προσωπική πρόταση του εκπροσώπου χιλιάδων αθλητών ανωτάτου επιπέδου αφορά ριζοσπαστικές μεθόδους κατά του ντόπινγκ, περιλαμβανομένης και της τοποθέτησης τσιπ στους αθλητές, τα οποία θα αναγνωρίζουν τα αποτελέσματα χρήσης απαγορευμένων ουσιών.

Ο κ. Μίλερ υποστήριξε σε φόρουμ στο Λονδίνο, την περασμένη εβδομάδα, πως «το πρόβλημα με το ισχύον σύστημα ελέγχου είναι ότι βλέπει μόνο εάν σε μια συγκεκριμένη στιγμή υπάρχουν απαγορευμένες ουσίες στον οργανισμό. Απαιτείται, όμως, ένα σύστημα που θα μας λέει αν ένας αθλητής είναι όλο τον καιρό μακριά από απαγορευμένες ουσίες και εάν υπάρχουν αλλαγές στα επίπεδα του αίματος που να ανιχνεύονται».

Η τεχνολογία των μικροτσίπ είναι μπροστά σε μεγάλη πρόοδο, που ο έλεγχος του ντόπινγκ οφείλει να παρακολουθήσει, όπως είπε. Οι αθλητές, τόνισε, δεν θα μπορούν να χειραγωγήσουν τα μικροτσίπ. Ωστόσο, ο κ. Μίλερ ανησυχεί μήπως οι ντοπαρισμένοι αθλητές εκμεταλλευθούν με τον τρόπο αυτό την τεχνολογία για να προειδοποιούνται πότε τα επίπεδα ουσιών στο αίμα τους είναι τέτοια που θα κάνουν ανιχνεύσιμη τη λήψη τους.

Αποφεύγοντας τον ατυχέστατο παραλληλισμό με τους σκύλους, το ζήτημα του εντοπισμού των αθλητών είναι αρκετά σημαντικό, πολλώ δε μάλλον το να υπάρχει συνεχής δυνατότητα ελέγχου για απαγορευμένες ουσίες στον οργανισμό, σημείο που υστερεί ακόμη και το βιολογικό διαβατήριο (το αρχείο τιμών των μεγεθών αίματος κάθε αθλητή).

Ομως, πέρα από τις κλασικές αντιδράσεις του στυλ «όχι στο χάραγμα», «μετά τους αθλητές είναι η σειρά όλων μας» και «δεν είμαστε ζώα», μερικές από τις κορυφαίες προσωπικότητες στην καταπολέμηση του ντόπινγκ απορρίπτουν την πρόταση ως κάτι που παραβιάζει την ιδιωτική ζωή των αθλητών. Κι αυτό διότι είναι άλλο να δηλώνουν οι αθλητές πού θα βρίσκονται για μία ώρα κάθε μέρα ώστε να μπορούν να υφίστανται ξαφνικό έλεγχο, όπως γίνεται σήμερα, και άλλο να γνωρίζουν οι Αρχές –ή όποιος άλλος αποκτήσει νομίμως ή άλλως πρόσβαση στα στοιχεία αυτά– πού ακριβώς είναι ανά πάσα ώρα και στιγμή κάθε αθλητής.

Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Εθνικών Οργανισμών κατά του Ντόπινγκ (iNADO) Τζόζεφ ντε Πένσιερ, αντιτείνει ότι «αν και το αντιντόπινγκ πρέπει να είναι ανοικτό στις τεχνολογικές καινοτομίες, αυτό δεν πρέπει να γίνεται εις βάρος των δικαιωμάτων των αθλητών που αυτές υπηρετούν». Ομοίως, η εκτελεστική διευθύντρια του βρετανικού οργανισμού κατά του Ντόπινγκ, Νικόλ Σάπστεντ, τόνισε ότι «πρέπει να τηρηθεί ισορροπία μεταξύ του δικαιώματος στην ιδιωτική ζωή και στην απόδειξη ότι είναι κανείς καθαρός».

Η απάντηση του κ. Μίλερ στα σχόλια αυτά είναι ότι ο αθλητισμός (με την έννοια του πρωταθλητισμού) «είναι ένα κλαμπ και οι άνθρωποι δεν είναι υποχρεωμένοι να μπουν σε ένα κλαμπ αν δεν το θέλουν, εάν δεν μπορούν να ακολουθήσουν τους κανόνες του».

Υπάρχουν κι άλλα ζητήματα. Οπως αναφέρει στην «Κ» ο κ. Ντε Πένσιερ, «ποιος θα είναι υπεύθυνος αν ένας αθλητής τραυματιστεί κατά την τοποθέτηση του τσιπ ή υποστεί κάποια μόλυνση αφού τοποθετηθεί; Σε ποιον θα ανήκει το τσιπ και ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειές του για τον οργανισμό; Τι γίνεται αν έχει βλάβη, θα είναι ο αθλητής υποχρεωμένος να το αντικαταστήσει; Πώς θα εξασφαλιστεί ότι κάποιος μη εξουσιοδοτημένος άνθρωπος ή Οργανισμός δεν παρακολουθεί τον αθλητή; Τι γίνεται αν ο αθλητής αποφασίσει να αφαιρεθεί το τσιπ του κι όταν γίνει αυτό τι εγγυήσεις θα έχει ότι τα στοιχεία του θα καταστραφούν;».

kathimerini.gr      ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ