Καταδίκη-σοκ για φιλοξενία πρόσφυγα

Αλγεινή εντύπωση προκαλεί η καταδίκη Σύρου πρόσφυγα και Ελληνα συνταξιούχου που κατηγορούνταν για διευκόλυνση παράνομης διαμονής στην Ελλάδα και παράνομη απασχόληση ενός Σύρου πρόσφυγα.

Πρόκειται για απόφαση-σοκ που «τιμωρεί» με ποινές φυλάκισης αλλά και χρηματικές δύο ανθρώπους που φιλοξένησαν και παρείχαν αφιλοκερδώς απασχόληση σε πρόσφυγα που κατάφερε να δραπετεύσει από την κόλαση του πολέμου και να βρει καταφύγιο στη χώρα μας. Οπως αποκαλύπτει σήμερα το «Εθνος της Κυριακής», με την υπ’ αριθ’ 10692/16 απόφαση, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών καταδίκασε έναν Σύρο, στον οποίο είχε χορηγηθεί Πολιτικό Ασυλο, και έναν Ελληνα συνταξιούχο βιοτέχνη, για παραβιάσεις του Μεταναστευτικού Νόμου.

Με μια πρωτοφανή απόφαση, όπως τη σχολιάζουν νομικοί κύκλοι στο «Εθνος της Κυριακής», το δικαστήριο επέβαλε ποινές φυλάκισης ενός έτους και 6 μηνών αντίστοιχα στους κατηγορούμενους. Μάλιστα, η δίκη έγινε εν μέσω της συνεχιζόμενης απεργίας των δικηγόρων.

Η καταδίκη δημιουργεί δεδικασμένο για όλους όσοι άνοιξαν τα σπίτια τους και φιλοξένησαν πρόσφυγες ή τους παρείχαν ανακούφιση με ρουχισμό, τροφή ή απαασχόληση.

Και ενώ η χώρα μας βρέθηκε στο επίκεντρο του παγκοσμίου ενδιαφέροντος λόγω των τεράστιων προσφυγικών κυμάτων που δέχθηκε και τα διεθνή ΜΜΕ εξήραν τη στάση των πολιτών που έσπευσαν να βοηθήσουν πρόσφυγες και μετανάστες, όπως η γιαγιά από την Ειδομένη που έγινε πρωτοσέλιδο στους «New York Times», οι κάτοικοι της Λέσβου που τους επισκέφθηκαν αστέρες του Χόλιγουντ και προτάθηκαν για το Νόμπελ Ειρήνης, τώρα με την απόφαση αυτή κινδυνεύουν να βρεθούν κατηγορούμενοι. Ολοι όσοι στάθηκαν δίπλα στους πρόσφυγες, τους έβαλαν στα σπιτικά τους, τους πρόσφεραν ένα πιάτο φαγητό, εξισώνονται στα μάτια της Δικαιοσύνης με τους... διακινητές.

Η περιπέτεια των δύο ανδρών που καταδικάστηκαν σε φυλάκιση ξεκίνησε με το πρώτο κύμα προσφύγων, όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στη Συρία.

Πριν από πέντε χρόνια ο Οσμάν αποφάσισε να εγκαταλείψει το σπίτι του λόγω του πολέμου που είχε μόλις ξεσπάσει. Πήρε τα υπάρχοντά του και ταξίδεψε με κίνδυνο της ζωής του στην Ελλάδα.

Ηταν τυχερός, καθώς ήταν από τους πρώτους που έφυγαν και το ταξίδι του έγινε με ανθρώπινες συνθήκες και χωρίς να πέσει θύμα των αδίστακτων δουλεμπορικών κυκλωμάτων που δρουν μέχρι σήμερα και εμπορεύονται τον ανθρώπινο πόνο.

Εφτασε στην Ελλάδα και αιτήθηκε άσυλο, ώστε να μπορέσει να ξεκινήσει μία νέα ζωή.

Οι αρμόδιες υπηρεσίες χορήγησαν πολιτικό άσυλο στον Οσμάν, ο οποίος με το χαρτί στα χέρια είχε πλέον τη δυνατότητα να κάνει μία νέα αρχή. Νοίκιασε σπίτι στον Αγιο Δημήτριο και έκανε περιστασιακές δουλειές. Δεν έβγαζε πολλά, αλλά ήταν χαρούμενος.

Γνωρίστηκε με τον κύριο Θανάση που έμενε στην ίδια γειτονιά και τότε είχε μία μικρή βιοτεχνία ανδρικών υποδημάτων. Είχε κάνα χρόνο ακόμα πριν βγει στη σύνταξη, έπειτα από πολλά χρόνια μεροκάματου. Ο κύριος Θανάσης έγινε φίλος με τον Οσμάν, άκουσε τις ιστορίες για τον πόλεμο και όλα όσα γίνονταν στη Συρία. Του έδινε τακτικά ρούχα, φαγητό, είδη υγιεινής, όπως θα έκανε αργότερα όλη η Ελλάδα ως ελάχιστη πράξη αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες.

Ο Οσμάν κατάφερε και με τη βοήθεια του κυρίου Θανάση να σταθεί στα πόδια του και να μετατρέψει το σπίτι του σε εργαστήριο φασόν ενδυμάτων και υφασμάτων. Αρχισαν να συνεργάζονται νόμιμα οι δύο άντρες.

Ο ξάδερφος
Εναν χρόνο αργότερα, ο Οσμάν θα υποδεχόταν στη χώρα μας και τον πολυαγαπημένο του ξάδερφο Μασούτ, ο οποίος επίσης είχε φύγει από τον πόλεμο της Συρίας. Οι δύο πρόσφυγες, ο ένας υπό καθεστώς Πολιτικού Ασύλου και ο άλλος εν αναμονή της έκδοσης απόφασης έμειναν μαζί στο σπίτι στον Αγιο Δημήτριο για μικρό χρονικό διάστημα.

Ο Οσμάν φιλοξένησε στο σπίτι που νοίκιαζε τον ξάδερφό του Μασούτ, και οι δύο συγγενείς μπορούσαν πλέον να ατενίζουν με αισιοδοξία το μέλλον.

Υστερα από κάποιο διάστημα, ο Μασούτ ζήτησε από τον ξάδερφό του να του δώσει δουλειά και να τον αφήσει να ράψει κάποια υφάσματα στη βιοτεχνία του. Για έναν μήνα, ο Οσμάν και ο Μασούτ απασχολήθηκαν στο αυτοσχέδιο εργαστήρι που συνεργαζόταν με τη βιοτεχνία του κυρίου Θανάση, η οποία θα έκλεινε σύντομα λόγω συνταξιοδότησης του κυρίου Θανάση.

Εραψαν κάποια δείγματα χωρίς να πληρωθούν, αφιλοκερδώς, αλλά και για να έχουν με κάτι να ξεχνιούνται από τη φρίκη του πολέμου. Οι Σύροι έχουν παράδοση στη ραπτική και πολλοί ασκούν το επάγγελμα του ράπτη δερμάτων και υφασμάτων.

«Ουδέποτε απασχόλησα στη βιοτεχνία μου παράνομα αλλοδαπούς. Το μόνο που έκανα ήταν να σταθώ στο πλάι των ταλαίπωρων προσφύγων. Τους έδινα τακτικά φαγητό και ρούχα και ό,τι άλλο χρειαζόντουσαν. Ποτέ δεν απασχόλησα παράνομα κανέναν από τους δύο. Η απόφαση είναι άδικη», δηλώνει στο «Εθνος της Κυριακής» ο κύριος Θανάσης.

Οι δικηγόροι του, Ανδρέας και Αλέξης Αναγνωστάκης, πιστεύουν ότι η απόφαση του Πρώτου Βαθμού δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και εκφράζουν την ελπίδα ότι θα ανατραπεί στο Εφετείο, καθώς ο κύριος Θανάσης άσκησε έφεση κατά της καταδικαστικής απόφασης και το νέο δικαστήριο έχει προσδιοριστεί για τις 12 Οκτωβρίου.

Το... αντάλλαγμα
Η φιλοξενία Σύρου πρόσφυγα από ομοεθνή με πολιτικό άσυλο και μικρό χρονικό διάστημα κρίθηκε ως διευκόλυνση παράνομης διαμονής στη χώρα μας και η παροχή προσωρινής εργασίας στον στερούμενο κάθε πόρου Οσμάν, ως αντάλλαγμα για την καλοσύνη του κυρίου Θανάση, καταδικάστηκε ως παράνομη απασχόληση.

Η καταδικαστική απόφαση έρχεται ενάντια στις πράξεις ανθρωπιάς και αλληλεγγύης εκατοντάδων Ελλήνων πολιτών που άνοιξαν τα σπίτια τους στους πρόσφυγες και σύμφωνα με το γράμμα του νόμου τούς διευκόλυναν παράνομα να διαμείνουν στη χώρα μας.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΜΠΙΝΤΕΛΑΣ
bidelas@pegasus.gr

‘Η ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ’

«Η απόφαση αποτελεί επικίνδυνο προηγούμενο για όσους, σε πνεύμα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς, άνοιξαν τα σπίτια τους, πρόσφεραν εργασία ή στέγη στους αναξιοπαθούντες Σύρους πρόσφυγες και στις οικογένειές τους. Και μάλιστα αφιλοκερδώς. Η ανθρωπιά δυστυχώς τιμωρείται, κατά τρόπο ανεπίτρεπτο», λέει ο δικηγόρος Αλέξης Αναγνωστάκης.

ethnos.gr