Σοκ έχει προκαλέσει η ιστορία της εννιάχρονης από τα Ιωάννινα η οποία
λόγω του ανηλεούς bullying που υπέστη υποχρεώθηκε να υποβληθεί σε
χειρουργική επέμβαση προκειμένου να σταματήσουν οι επιθέσεις σε βάρος
της για τα αυτιά της.
Η Εφη, η μητέρα της μικρής μίλησε στο protothema.gr και εξήγησε τους
λόγους που την οδήγησαν να καταγγείλει το περιστατικό αλλά και να
προχωρήσει σε αυτή τη λύση προκειμένου να εξασφαλίσει την ηρεμία της
κόρης της.
«Η οικογένεια μου κι εγώ περάσαμε έναν Γολγοθά. Το κοριτσάκι μου είναι εννιάμισι ετών τώρα και για ένα ολόκληρο σχολικό έτος ζούσε έναν εφιάλτη απο ένα άλλο αγοράκι, μεγαλύτερης τάξης. Όταν το κοριτσάκι μου γεννήθηκε τα αυτάκια του είχαν μέγεθος αρκετά μεγαλύτερο απο το φυσιολογικό και για το λόγο αυτό άρχισαν να το κοροϊδεύουν στο σχολείο. Εκείνο το συγκεκριμένο αγοράκι, λοιπόν, την κορόιδευε συνεχεια. Της έλεγε είσαι "ο Ντάμπο το ελεφαντάκι", είσαι μια "τσιγγάνα, γύφτισσα" και της φώναζε με επιφωνήματα "ουουουοουου" και τον άκουγαν και τα αλλά παιδιά και το παιδί μου γινόταν ο περίγελος του σχολείου. Επίσης πολλές φορές την είχε χτυπήσει στα αυτιά της. Ο αδερφός της που ειναι ένα χρόνο μεγαλύτερος απο τη κόρη μου, σήμερα είναι 11 ετών, τα έβλεπε όλα αυτά στο σχολείο και έπαιρνε την αδερφούλα του αγκαλιά και της έλεγε συνεχεια "μην κλαις". Είχαμε αρρωστήσει όλοι οικογενειακώς».
Όπως λέει η μητέρα της εννιάχρονης άπευθυνθηκε στον διευθυντή του σχολείου αλλά το πρόβλημα δεν λύθηκε.
«Πήγα στον διευθυντή, μια, δυο, τρεις φορές. Έκανε παρατήρηση και μεχρι εκεί. Όταν το πρωι ξυπνούσε το παιδί και ερχόταν η ώρα να την πάω στο σχολείο, την έπιανε πόνος και σφίξιμο στο στομάχι, την έβλεπα που βούρκωναν τα ματάκια της. Δεν ήθελε να πηγαίνει σχολείο, δεν ήθελε να πιάνει τα μαλλιά της κοτσίδα και λυμένα που τα είχε τα μαλλιά της πάλι τα αυτάκια της φαίνονταν. Έφτασα στο σημείο να την πηγαίνω σε ψυχολόγο. Πάντα είχαμε στην άκρη του μυαλού μας κι εγώ και ο πατέρας της να πάμε να της κάνουμε πλαστική στα αυτιά αλλά ήθελα να το κάνει αυτό μόνη της όταν θα μεγάλωνε και όχι απο τωρα. Απο την άλλη δεν ήθελα να της αλλάξω σχολείο γιατί εκεί είχε τις φίλες της, ειχε τη σχολική του σειρά και δεν ήθελα να της τα αλλάξω όλα. Τελικά πήραμε την απόφαση για χειρουργείο. Το παιδί στην αρχή φοβήθηκε αλλά έπρεπε και ήθελε και αυτή να το κάνει. Δεν ήταν εύκολα τα πράγματα. Είναι μια επώδυνη εγχείριση. Της έκαναν ολική νάρκωση. Μετά για 15 με 20 μέρες πονούσε και της δίναμε παυσίπονα για να σταματήσουν οι πόνοι. Στη συνέχεια έπρεπε να πάει σχολείο. Εκείνο το διάστημα πήγαινε με τους επιδέσμους στο κεφάλι. Φορούσε τους επίδεσμους, κοιμόταν και διάβαζε με τους επίδεσμους στο κεφάλι. Μετά φορούσε κορδέλα στα μαλλιά της για να μην φαίνονται. Εκείνες τις ημέρες δεν την πείραζε κανείς και νομίζαμε ότι το μαρτύριο μας τελείωσε. Δυστυχώς, όμως, τα πειράγματα συνεχίστηκαν και μετά το χειρουργείο. Πάλι οι ίδιες κοροϊδίες... Περάσαμε πολυ δύσκολα».
Η οικογένεια αποφάσισε να αλλάξει σχολείο στην μικρή αφου το bullying συνεχιζόταν και μετά την εγχειριση πλαστικής.
«Φέτος αλλάξαμε σχολείο γιατί η κατάσταση είχε ξεφύγει. Τώρα είναι σε ένα καλύτερο σχολείο, με έναν πιο υπεύθυνο διευθυντή και τη βλέπω χαρούμενη. Εγώ σαν Έφη έχω κάποιες ενοχές μέσα μου γιατί νιώθω ότι δεν το κυνήγησα όσο θα έπρεπε το θέμα με το παιδί μου. Ήμουν ευγενική με τον διευθυντή, δεν τσακώθηκα ποτέ, δεν μίλησα ποτε με τους γονείς του παιδιού που κορόιδευαν τη κορούλα μου γιατί δεν ήθελα σαν οικογένεια να φτάσουμε στα άκρα. Περάσαμε τον Γολγοθά μόνοι μας».
«Η οικογένεια μου κι εγώ περάσαμε έναν Γολγοθά. Το κοριτσάκι μου είναι εννιάμισι ετών τώρα και για ένα ολόκληρο σχολικό έτος ζούσε έναν εφιάλτη απο ένα άλλο αγοράκι, μεγαλύτερης τάξης. Όταν το κοριτσάκι μου γεννήθηκε τα αυτάκια του είχαν μέγεθος αρκετά μεγαλύτερο απο το φυσιολογικό και για το λόγο αυτό άρχισαν να το κοροϊδεύουν στο σχολείο. Εκείνο το συγκεκριμένο αγοράκι, λοιπόν, την κορόιδευε συνεχεια. Της έλεγε είσαι "ο Ντάμπο το ελεφαντάκι", είσαι μια "τσιγγάνα, γύφτισσα" και της φώναζε με επιφωνήματα "ουουουοουου" και τον άκουγαν και τα αλλά παιδιά και το παιδί μου γινόταν ο περίγελος του σχολείου. Επίσης πολλές φορές την είχε χτυπήσει στα αυτιά της. Ο αδερφός της που ειναι ένα χρόνο μεγαλύτερος απο τη κόρη μου, σήμερα είναι 11 ετών, τα έβλεπε όλα αυτά στο σχολείο και έπαιρνε την αδερφούλα του αγκαλιά και της έλεγε συνεχεια "μην κλαις". Είχαμε αρρωστήσει όλοι οικογενειακώς».
Όπως λέει η μητέρα της εννιάχρονης άπευθυνθηκε στον διευθυντή του σχολείου αλλά το πρόβλημα δεν λύθηκε.
«Πήγα στον διευθυντή, μια, δυο, τρεις φορές. Έκανε παρατήρηση και μεχρι εκεί. Όταν το πρωι ξυπνούσε το παιδί και ερχόταν η ώρα να την πάω στο σχολείο, την έπιανε πόνος και σφίξιμο στο στομάχι, την έβλεπα που βούρκωναν τα ματάκια της. Δεν ήθελε να πηγαίνει σχολείο, δεν ήθελε να πιάνει τα μαλλιά της κοτσίδα και λυμένα που τα είχε τα μαλλιά της πάλι τα αυτάκια της φαίνονταν. Έφτασα στο σημείο να την πηγαίνω σε ψυχολόγο. Πάντα είχαμε στην άκρη του μυαλού μας κι εγώ και ο πατέρας της να πάμε να της κάνουμε πλαστική στα αυτιά αλλά ήθελα να το κάνει αυτό μόνη της όταν θα μεγάλωνε και όχι απο τωρα. Απο την άλλη δεν ήθελα να της αλλάξω σχολείο γιατί εκεί είχε τις φίλες της, ειχε τη σχολική του σειρά και δεν ήθελα να της τα αλλάξω όλα. Τελικά πήραμε την απόφαση για χειρουργείο. Το παιδί στην αρχή φοβήθηκε αλλά έπρεπε και ήθελε και αυτή να το κάνει. Δεν ήταν εύκολα τα πράγματα. Είναι μια επώδυνη εγχείριση. Της έκαναν ολική νάρκωση. Μετά για 15 με 20 μέρες πονούσε και της δίναμε παυσίπονα για να σταματήσουν οι πόνοι. Στη συνέχεια έπρεπε να πάει σχολείο. Εκείνο το διάστημα πήγαινε με τους επιδέσμους στο κεφάλι. Φορούσε τους επίδεσμους, κοιμόταν και διάβαζε με τους επίδεσμους στο κεφάλι. Μετά φορούσε κορδέλα στα μαλλιά της για να μην φαίνονται. Εκείνες τις ημέρες δεν την πείραζε κανείς και νομίζαμε ότι το μαρτύριο μας τελείωσε. Δυστυχώς, όμως, τα πειράγματα συνεχίστηκαν και μετά το χειρουργείο. Πάλι οι ίδιες κοροϊδίες... Περάσαμε πολυ δύσκολα».
Η οικογένεια αποφάσισε να αλλάξει σχολείο στην μικρή αφου το bullying συνεχιζόταν και μετά την εγχειριση πλαστικής.
«Φέτος αλλάξαμε σχολείο γιατί η κατάσταση είχε ξεφύγει. Τώρα είναι σε ένα καλύτερο σχολείο, με έναν πιο υπεύθυνο διευθυντή και τη βλέπω χαρούμενη. Εγώ σαν Έφη έχω κάποιες ενοχές μέσα μου γιατί νιώθω ότι δεν το κυνήγησα όσο θα έπρεπε το θέμα με το παιδί μου. Ήμουν ευγενική με τον διευθυντή, δεν τσακώθηκα ποτέ, δεν μίλησα ποτε με τους γονείς του παιδιού που κορόιδευαν τη κορούλα μου γιατί δεν ήθελα σαν οικογένεια να φτάσουμε στα άκρα. Περάσαμε τον Γολγοθά μόνοι μας».
protothema.gr Λίνα Κεκέση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου