Αντόνιο Ταγιάνι: Ο νέος πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου που μιλά Aρχαία Eλληνικά

Ισχυρή προσωπικότητα. Πολύγλωσσος. Γνώστης της πολιτικής και κυρίως της μικροπολιτικής των Βρυξελλών και άνθρωπος που κατέχει την τέχνη του να μιλάει πολύ, χωρίς να λέει τίποτα. 

Αυτά είναι με λίγα λόγια τα -σημαντικά- προσόντα του νέου προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Αντόνιο Ταγιάνι, του πρώτου Ιταλού που αναλαμβάνει την προεδρία του Σώματος από το 1979. Σε μια απίστευτη διαδικασία, με ίντριγκες, παρασκήνιο, παράταιρες συμμαχίες και προδοσίες που δικαιολογούν απόλυτα τον όρο «βυζαντινισμός», έγινε ο πρώτος Ιταλός που κατάφερε να κερδίσει μια «Πύρρειο Νίκη».

Τα χαρακτηριστικά αυτά του κ. Ταγιάνι θα φάνταζαν ιδανικά για έναν ακόμα πολιτικό, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως το αντίθετο του απερχόμενου Προέδρου Μάρτιν Σουλτς. Το ερώτημα που απασχολεί πολλούς σε Βρυξέλλες και Στρασβούργο είναι ποιον ρόλο θα μπορέσει να κρατήσει στην παρούσα κατάσταση.

Ο Αντόνιο Ταγιάνι πανηγυρίζει την νίκη του


Όπως δήλωσε στο protothema.gr ευρωβουλευτής από τους Φιλελεύθερους και Δημοκράτες, «η Ε.Ε. βιώνει από το 2010 μέχρι σήμερα πολλές και ποικίλες κρίσεις. Ίσως η Ε.Ε. να μπορούσε να διαχειριστεί κάθε μια κρίση ξεχωριστά. Το 2017 φαντάζει όμως ως ένα κομμάτι κλασικής μουσικής. Ως το Μπολερό του Ραβέλ, όπου κάθε όργανο μπαίνει ξεχωριστά και δημιουργεί σταδιακά ένα αρμονικό κρεσέντο. Μπορεί η Ε.Ε. να αντέξει ένα κρεσέντο κρίσεων»;

Ο κ. Ταγιάνι είναι ένας κομψός Ρωμαίος ο οποίος γνωρίζει τον Ραβέλ και τον Ιμπρεσιονισμό. Με σπουδές στα νομικά, πρώην αξιωματικός της ιταλικής πολεμικής αεροπορίας, εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε ΜΜΕ του Σίλβιο Μπερλουσκόνι πριν αναλάβει τη θέση του εκπροσώπου Τύπου στο κόμμα Forza Italia του Καβαλιέρε. Ο νέος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μιλάει άπταιστα τέσσερις γλώσσες. Πέντε, αν συνυπολογίσουμε και τα... αρχαία ελληνικά!

Ίσως αυτή η γλωσσομάθεια να του δίνει το πλεονέκτημα να μιλάει πολύ, χωρίς να λέει τίποτα το ουσιώδες. Ως άλλος «Οδυσσέας», που είναι ο αγαπημένος του ήρωας από τα ομηρικά έπη, ο Αντόνιο Ταγιάνι γνώριζε πάντοτε πότε να κολακεύει και πότε να κλείνει τα αυτιά του στις Σειρήνες της πολιτικής . Ο «αντι – Σουλτς», όπως έχει χαρακτηρισθεί από πολλούς σε Βρυξέλλες και Στρασβούργο, δεν ήταν ποτέ το πουλέν του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος για την προεδρία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η πορεία του «ανθρώπου του  Σίλβιο Μπερλουσκόνι», (καθόλου κολακευτικό παρατσούκλι) από απλός Ευρωβουλευτής, μέχρι την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και εν τέλει την προεδρία του Κοινοβουλίου, αρκεί για μια ξεχωριστή σελίδα, στην μικρή ιστορία της Ε.Ε., σε αυτήν την πρωτόγνωρη διαδικασία που οδήγησε στην εκλογή του και μάλιστα για μόλις  2,5 χρόνια μετά από και τους τέσσερις γύρους που προβλέπει η διαδικασία - μια χαοτική διαδικασία του Ευρωκοινοβουλίου, του μοναδικού άμεσα εκλεγμένου οργάνου της Ε.Ε.

Η αρχή της κρίσης στο ΕΚ

 

Το χάος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποδίδεται στον απερχόμενο πρόεδρο Μάρτιν Σουλτς. Μετά την ήττα του στην κούρσα για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπή το 2014 από τον Ζαν – Κλοντ Γιούνκερ, ο απερχόμενος πρόεδρος κατάφερε, μέσω μια συμφωνίας με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, να παραμείνει για μισή θητεία στην προεδρία του Σώματος. Όταν το ΕΛΚ ζήτησε να τηρηθεί η συμφωνία και να εκλεγεί στην προεδρία ο δικός τους υποψήφιος, ο κ .Σουλτς αρνήθηκε, εξαργυρώνοντας έτσι την στήριξή του στον Πρόεδρο της Κομισιόν. 

Το ΕΛΚ αναγκάστηκε να παίξει κάθε χαρτί, δημοσιεύοντας την -έως τότε γνωστή σε όλους τους παροικούντες τις Βρυξέλλες- συμφωνία με τους Σοσιαλιστές. Οι Ευρωπαίοι κεντροδεξιοί έπρεπε να επιλέξουν έναν υποψήφιο ο οποίος θα μπορούσε να σταθεί απέναντι στους Σοσιαλιστές. Η μυστική ψηφοφορία που ακολούθησε, έφερε σε δύσκολη θέση τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Μάνφρεντ Βέμπερ, ο οποίος επιθυμούσε να δει ως εκλεκτό της  πολιτικής του ομάδας τον Γάλλο Αλέν Λαμασούρ.

Ο Αντόνιο Ταγιάνι με τον απερχόμενο πρόεδρο της Ευρωβουλής Μάρτιν Σουλτς


Ο κ. Βέμπερ φαίνεται όμως, πως δεν υπολόγισε ορθά όλα τα πλεονεκτήματα του κ. Ταγιάνι. Κυρίως τις γνωριμίες του στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο και την ικανότητά του να υπόσχεται πολλά, σε τόσους πολλούς, ώστε να εν τέλει να μην υπόσχεται τίποτα. Η απίστευτη ικανότητα του κ. Ταγιάνι να απομακρύνει τις όποιες ενστάσεις απέναντι στα «πρόσωπα» αποτυπώνεται στα ίδια του του τα λόγια: «Δεν χρειαζόμαστε έναν ισχυρό πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αλλά ένα ισχυρό Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο».

Η κορύφωση της κρίσης 

 

Οι άνεμοι που έσπειραν στις Βρυξέλλες το 2014, έγιναν θύελλες τις οποίες έπρεπε να θερίσουν όλες, σχεδόν, οι πολιτικές ομάδες το 2017. Από νωρίς το πρωί της 17ης Ιανουαρίου στο Στρασβούργο, το παζάρι ανάμεσα σε επικεφαλής πολιτικών ομάδων ακόμα και μεμονωμένων ευρωβουλευτών, ήταν πρωτοφανές. Ο υποψήφιος των Φιλελεύθερων και Δημοκρατών (ALDE) Γκι Φέρχοφσταντ , αποσύρθηκε πριν καν την έναρξη του πρώτου γύρου της διαδικασίας υποστηρίζοντας το πουλέν του ΕΛΚ, ελπίζοντας να λάβει σημαντικές θέσεις στο ΕΚ, ενώ σύμφωνα με το παρασκήνιο, στην απόφασή του έπαιξε ρόλο και η έντονη δυσαρέσκεια που προσκάλεσε σε βουλευτές της δικής του πολιτικής ομάδας, το αποτυχημένο φλερτ με τους ευρωβουλευτές του “Κινήματος των Πέντε Αστέρων” του Ιταλού αντιευρωπαϊστή Μπέπε Γκρίλο, με κίνδυνο να μην λάβει καν όλες τις ψήφους της δικής του πολιτικής ομάδας.

Ενισχύοντας το σουρεαλισμό στο Στρασβούργο, ο υποψήφιος του ΕΛΚ Αντόνιο Ταγιάνι, πήρε αποστάσεις από τη συμμαχία της πολιτικής του ομάδας με τους Φιλελεύθερους σε μια προσπάθεια να προσελκύσει ψήφους των ευρωσκεπτικιστών βουλευτών της πολιτικής ομάδας των “Ευρωπαίων Συντηρητικών Μεταρρυθμιστών”, οι οποίοι δεν δέχθηκαν ποτέ τις φεντεραλιστικές θέσεις του κ. Φέρχοφσταντ. Σε αυτό το σημείο αποφάσισαν να “χτυπήσουν” οι Σοσιαλιστές. Γνωρίζοντας την αντιπάθεια στον φιλοευρωπαϊκό λόγο του Γκι Φέρχοφσταντ και προσπαθώντας να αποτρέψουν τους ευρωβουλευτές της ομάδας των αντιευρωπαϊστών των “Ευρωπαίων Συντηρητικών Μεταρρυθμιστών” να στηρίξουν τον Αντόνιο Ταγιάνι , οι Σοσιαλιστές φαίνεται να υποσχέθηκαν στους Βρετανούς ευρωβουλευτές της συγκεκριμένης ομάδας την “κεφαλή επί πίνακι” του Γκι Φέρχοφσταντ, καθώς ο πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου που έχει διοριστεί εκπρόσωπος του Κοινοβουλίου για το Brexit, είναι ελάχιστα δημοφιλής στο Λονδίνο.

Η διαδικασία της εκλογής του νέου Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ολοκληρώθηκε λίγο μετά τις 22.00 ώρα Ελλάδος. Ο κ. Ταγιάνι κέρδισε. Αλλά κέρδισε δύσκολα και χωρίς την απόλυτη πλειονοψηφία.

Αν δεν υπήρχε η Ελλάδα, θα «ήμασταν βάρβαροι ή ειδωλολάτρες»

 

Σε κάθε περίπτωση τα επόμενα 2,5 χρόνια, όσο θα διαρκέσει η θητεία του κ. Ταγιάνι, η Ελλάδα έχει αποκτήσει, αν όχι έναν σύμμαχο, τουλάχιστον έναν θαυμαστή της αρχαίας μας φιλολογίας, καθώς ο νέος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μιλάει εκτός από ιταλικά, αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά και αρχαία Ελληνικά. Η μητέρα αυτού του Ρωμαίου πρώην αξιωματικού, δημοσιογράφου και πολιτικού στην εσωτερική πολιτική αρένα της Ιταλίας ήταν καθηγήτρια κλασσικών σπουδών και αυτός ο πολυμήχανος Ιταλός που γνωρίζει πολύ καλά την Οδύσσεια, δεν διστάζει να το αποδεικνύει στην πράξη.

Το 2013, ως Επίτροπος  Βιομηχανίας και Επιχειρηματικότητας στην δεύτερη Επιτροπή Μπαρόζο, ο κ. Ταγιάνι είχε βρεθεί στην Αθήνα. Μιλώντας, τότε, σε παραγωγικούς φορείς, είχε δηλώσει ότι αν δεν υπήρχε η Ελλάδα, θα «ήμασταν βάρβαροι ή ειδωλολάτρες», ενώ κλείνοντας την ομιλία του είχε αναφωνήσει «Ζήτω η Ελλάς» και επανέλαβε τρεις φορές τη φράση «είμαστε όλοι Έλληνες». 

Αποστολή στις Βρυξέλλες, Βασίλης Δαλιάνης

protothema.gr