Σε αυτήν λοιπόν, ο Χριστός, βρίσκει τον παράλυτο κοντά σε μία πύλη που λέγεται Βησθεδά. Εκεί βρίσκονταν άποροι, ζητιάνοι και παράλυτοι. Δίπλα υπήρχε μία δεξαμενή με νερό, όπου, όπως αναφέρεται στην παραβολή, κάθε τόσο ερχόταν ο Άγγελος και ταρακουνούσε τα νερά. Όποιος έμπαινε σε αυτή τη δεξαμενή μετά από το ταρακούνημα, γινόταν καλά, ανεξάρτητα από την ασθένεια που είχε.
Ο Χριστός, μόλις είδε τον παράλυτο τον πλησίασε και τον ρώτησε αν θέλει να γίνει καλά. Εκείνος του εξήγησε ότι λόγω της παράλυσής του, δεν προλαβαίνει να μπει στη δεξαμενή. Τότε, ο Χριστός του είπε να σηκωθεί, να πάρει το κρεβάτι του και να περπατήσει. Και ο παράλυτος σηκώθηκε από το κρεβάτι που βρισκόταν τόσα χρόνια, το κουβάλησε και έφυγε περπατώντας απαλλαγμένος από την ασθένεια του.
Θαύμα; Ναι, το δέχομαι. Ας υποθέσουμε τη συνέχεια: Ο πρώην, πλέον, παράλυτος έφυγε από την πύλη. Για να πάει πού; Σπίτι δεν είχε γιατί έμενε εκεί τόσα χρόνια, αυτό ήταν το σπίτι του. Να κάνει τι; Ήταν μια ζωή παράλυτος, δεν είχε μάθει καμία τέχνη, δεν είχε εκπαιδευτεί σε κάτι, δεν ήξερε τίποτα. Να δουλέψει που; Αφού δεν είχε δουλειά, δεν είχε δουλέψει ποτέ του. Η μόνη «δουλειά» που ήξερε τόσα χρόνια να κάνει, ήταν να ζητιανεύει το φαγητό του.
Άρα, τι καλό του έκανε ο Χριστός που τον «ξεβόλεψε» από μία κατάσταση που είχε συνηθίσει τόσα χρόνια; Ήταν στην πύλη, ζητιάνευε, έτρωγε δωρεάν, δεν έκανε τίποτα, τόσο καιρό είχε μάθει σε μία ζωή πάνω στην παράλυση. Τώρα, έπρεπε να μάθει βασικές δεξιότητες, να διδαχθεί γράμματα, να εκπαιδευτεί σε κάποια τέχνη και μετά να αναζητήσει δουλειά, για να βγάλει χρήματα, να πιάσει ένα σπίτι, να θέσει στόχους και να δημιουργήσει οικογένεια. Στην Ιουδαία του 33 μΧ δεν ήταν και πολύ εύκολα τα πράγματα, αντιθέτως. Υπήρχε ρωμαϊκή κατοχή, μεγάλη φτώχεια και τρομερές ασθένειες.
Πόσο εύκολο ήταν για τον παράλυτο να σκεφτεί θετικά για όλα αυτά τα νέα δεδομένα στη ζωή του και να ευγνομωνεί στο τέλος τον Χριστό; Αν τα δει όλα αυτά με κούραση, στην πρώτη αναποδιά της νέας του ζωής, το μόνο εύκολο είναι να τα παρατήσει, να ματαιωθεί, να απογοητευθεί, να αρχίσει να κατηγορεί τα πάντα στην Ιουδαία και να καλλιεργεί σκέψεις και συγκρίσεις για το πόσο «ιδανικά» ζούσε στην προηγούμενη κατάσταση. Παράλυτος μεν, ασφαλής και σίγουρος δε.
Όπως καταλαβαίνετε, το νόημα είναι αλληγορικό. Τέτοιες παραλύσεις δεν τις ευχόμαστε σε κανέναν. Υπάρχει όμως ο ψυχικά και συναισθηματικά «παράλυτος» άνθρωπος, που τόσα χρόνια βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση. Το «θείο δώρο», η ευκαιρία όταν παρουσιαστεί, εξιδανικεύεται. Κυριαρχεί ο ενθουσιασμός. Όταν όμως, τα πράγματα δεν κυλήσουν όπως τα είχε φανταστεί, θα ματαιωθεί. Αν το κάνει, θα αρχίσει να κατηγορεί οποιονδήποτε άλλον και θα χάσει το μοναδικό προνόμιο να μπορέσει να ορίσει μόνος του τις καταστάσεις. Θα χάσει την ευκαιρία που του παρουσιάζεται να χτίσει μία ζωή όπως εκείνος θέλει.
Το θαύμα της ζωής κρύβεται στην επιθυμία και στην ελευθερία. Η καθήλωση σε εμμονές και ψευδαισθήσεις σιγουριάς, δίνει μόνο μιζέρια, είναι παράλυση ψυχής. Ένα συναίσθημα που «τρώει» συνέχεια τον άνθρωπο και νοηματοδοτεί ένα φαύλο κύκλο αυτοεκπληρούμενης προφητείας.
Δεν είναι όμως εύκολο να γίνει αντιληπτό. Για αυτό και τα εμπόδια παραμένουν μπροστά μας, γιατί τα βάζουμε οι ίδιοι εκεί να εξυπηρετούν συγκεκριμένες ανάγκες μας. Η βασική ανάγκη είναι η ασφάλεια της γνώσης. Αυτό που γνωρίζουμε αυτό μας κάνει νόημα, όσο δυσβάσταχτο και να είναι.
Φροντίζουμε ορισμένες φορές να το ονοματίσουμε μοίρα και να το κουβαλάμε συνέχεια. Πόσο βάρος! Η προσωπική υπέρβαση είναι στην αντιμετώπιση αυτού του συναισθήματος που καθηλώνει. Το επόμενο βήμα έχει αγωνία, ανησυχία, σταδιακά όμως μεταβολίζεται σε εμπιστοσύνη που οδηγεί στη λύτρωση. «Αυτό ήταν;», θα αναρωτηθούμε μετά...
Διαπιστώσεις και συναισθήματα που δεν δημιουργούνται με θαύματα, παρά μόνο με δέσμευση και εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Είναι προσωπική επιλογή και μονόδρομος για τη διαφορετικότητα της ζωής. Το ίδιο ισχύει και για τον παράλυτο. Αν επιλέξει να «πιστέψει» στο θείο δώρο, θα τα καταφέρει. Διαφορετικά θα ρίξει την ευθύνη στον Χριστό που ο ίδιος δεν τα κατάφερε. Ίσως και να τον ψάξει μετά από λίγο καιρό και να ζητήσει να τον επαναφέρει στην προηγούμενη κατάσταση.
tovima.gr Χαράλαμπος Παν. Πίσχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου