Τι είναι το Πάρκινσον; Και ποιά είναι τα πρώτα σημάδια;

Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια από τις πιο συχνές διαταραχές του κεντρικού νευρικού συστήματος. Στη Γερμανία  υπάρχουν πάνω από  300.000 θύματα της ασθένειας αυτής και κάθε χρόνο προστίθενται έως και 20.000 νέες περιπτώσεις. 

Η συχνότητα εμφάνισης της νόσου του Πάρκινσον αυξάνει κατά ηλικία. Οι περισσότεροι ασθενείς της νόσου είναι μεταξύ 50 και 79 ετών. Οι άνδρες επηρεάζονται συχνότερα απ' ότι οι γυναίκες.

Τα πρώτα σημάδια της νόσου του Πάρκινσον

Για το σύνδρομο Πάρκινσον  μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί θεραπεία. Μέσω ειδικών φαρμάκων υπάρχει κάποια υποστηρικτική θεραπεία, όμως, η εξέλιξη της νόσου μπορεί να καθυστερήσει. Το προσδόκιμο ζωής των ασθενών με Πάρκινσον είναι συνήθως τόσο υψηλό όπως σε υγιείς ανθρώπους.

 Οδηγοί για τους ασθενείς και τις οικογένειές τους: 

 Μερικά σημάδια δείχνουν σαφώς τη νόσο του Πάρκινσον. 

Τα πιο κοινά πρώιμα συμπτώματα περιλαμβάνουν: κατάθλιψη ,αϋπνία, έντονο πόνο στην περιοχή του αυχένα και των ώμων, αλλαγή στη γραφή (μειώσεις) ,περιορισμούς μετακίνησης στην καθημερινή ζωή,στη  στάση του σώματος και διαταραχές βάδισης, δυσπεψία ,εφιδρώσεις, επιδείνωση της όσφρησης, ήσυχη και μονότονη ομιλία, αλλαγή στις εκφράσεις του προσώπου.  Δύο από αυτά τα πρώιμα συμπτώματα για τη νόσο του Πάρκινσον είναι χρήσιμα για τους ερευνητές. Όσο νωρίτερα η ασθένεια εντοπίζεται, τόσο το καλύτερο και πιο γρήγορα μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Στη νόσο του Πάρκινσον, η οποία είναι επίσης γνωστή ως «τρομώδη παράλυση», γίνεται διάκριση μεταξύ της ιδιοπαθούς νόσου του Πάρκινσον (PD), η πιο κοινή έκφραση και  η δευτερεύουσα (συμπτωματική) και άτυπου σύνδρομου Πάρκινσον. Η ιδιοπαθή νόσο του Πάρκινσον (PD)  αρχίζει με βλάβη στη μαύρη ουσία. Σε περίπου 80% των περιπτώσεων παρουσιάζεται το ιδιοπαθές σύνδρομο Πάρκινσον. Η Ιδιοπαθής σημαίνει ότι η νόσος δεν είναι απτή υποκείμενη αιτία. Η ντοπαμίνη εμπλέκεται σε δραστηριότητες ελέγχου των κινήσεων. Το σημείο εκκίνησης της νόσου του Πάρκινσον είναι μια ειδική περιοχή του μεσεγκεφάλου, τη μαύρη ουσία που ονομάζεται η μέλαινα ουσία. Εδώ είναι ειδικά νευρικά κύτταρα που παράγουν νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη. Η ντοπαμίνη είναι ουσιαστικά αυτή που συμμετέχει στις εργασίες ελέγχου των κινήσεων. Οι ασθενείς του Πάρκινσον πεθαίνουν για άγνωστους λόγους από την ακρίβεια αυτών των νευρώνων που παράγουν ντοπαμίνη. Ως αποτέλεσμα, υπάρχει μια ανισορροπία των νευροδιαβιβαστών και διαταραχή των βασικών γαγγλίων. Αυτές ελέγχουν τη μετάδοση του παλμού του νεύρου στο μυοσκελετικό σύστημα. Το αποτελέσμα είναι ανεπάρκεια ντοπαμίνης και μακροπρόθεσμα  τα συμπτώματα του Πάρκινσον.

Για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα το σώμα μπορεί να κάνει με την έλλειψη ντοπαμίνης. Μόνο όταν το 50% των κυττάρων έχουν πεθάνει εμφανίζονται εξωτερικά ορατά συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον. Αυτές περιλαμβάνουν την επιβράδυνση, την  ορμή, (αυστηρότητα) και το  τρέμουλο. Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που πολλοί πάσχοντες ζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα με την ασθένεια πριν από τη διάγνωση. 

Το σύνδρομο του  Πάρκινσον είναι σπάνιο μόνο σε πέντε έως δέκα% όλων των περιπτώσεων, η νόσος είναι κληρονομική. Σε σύγκριση με την ιδιοπαθή νόσο του Πάρκινσον, στην οποία η αιτία είναι άγνωστη, εσωκλείεται με αυτή τη μορφή πριν από ένα γενετικό ελάττωμα. Αυτό προκαλεί τα ίδια συμπτώματα. Οι άνθρωποι που πλήττονται είναι συχνά πολύ κάτω των 50 ετών. Χαρακτηριστικό αυτής της ειδικής μορφής της νόσου του Πάρκινσον  είναι ότι τα θύματα είναι συνήθως πολύ νεότερα από 50 ετών, όταν ξεσπά η νόσος. Σε μεμονωμένες περιπτώσεις, η κληρονομική παραλλαγή του Πάρκινσον συμβαίνει ήδη στην τρίτη δεκαετία της ζωής. Υπάρχουν ενδείξεις ότι σε οικογενείες με περιπτώσεις Πάρκινσον είναι οι περιπτώσεις των χρωμοσωμικών ανωμαλιών. Μια γενετική μετάλλαξη-ο μεταβολισμός αλλάζει έτσι ώστε η μαύρη ουσία καταστρέφεται στον εγκέφαλο.  Λόγος για κληρονομικότητα  γίνετε μόνο, όταν υπάρχουν σε μια οικογένεια περισσότεροι από δύο ασθενείς της νόσου.

Η νόσος του Πάρκινσον πήρε το όνομα της από τον Άγγλο γιατρό James Parkinson που δημοσίευσε την πρώτη περιγραφή της νόσου (An Essay on the Shaking Palsy) το 1817. Πολλοί διεθνείς οργανισμοί προωθούν την ενημέρωση για την νόσο καθώς και την έρευνα για την βελτίωση του επιπέδου ζωής των ασθενών. Στις προσπάθειες ενημέρωσης του κοινού περιλαμβάνεται και η διεθνής ημέρα για την νόσο του Πάρκινσον στις 11 Απριλίου με σύμβολο την κόκκινη τουλίπα. Στις διάσημες προσωπικότητες που έχουν κάνει προσπάθειες επαγρύπνησης του κοινού για την νόσο συγκαταλέγονται ο ηθοποιός Μάικλ Τζέι Φοξ, ο ολυμπιονίκης ποδηλάτης Davis Phinney και ο μποξέρ Μοχάμεντ Άλι.

Μία απλή βιοψία δέρματος μπορεί να ανιχνεύσει τη νόσο του Πάρκινσον πολλά χρόνια πριν εμφανιστούν τα τυπικά, κινητικά συμπτώματά της όπως οι αργές κινήσεις (βραδυκινησία), ο τρόμος (τρέμουλο) και η αστάθεια που οδηγεί σε πτώσεις. 

ΤΖΑΚΟΥ ΕΛΕΝΑ