Η αγάπη των σκύλων «θεραπεύει» τα ψυχικά νοσήματα

O Aτίλα και η Άργκι είναι δυο κουτάβια 8 μηνών. Ζουν στα σύνορα της Ισπανίας με την Γαλλία.

Είναι σκύλοι εργασίας, παρά το νεαρό της ηλικίας τους. Ποιο είναι το επάγγελμα τους; Θεραπευτές!

Τα μικρά λαγωνικά βοηθούν σε πολλαπλά επίπεδα τους ασθενείς της ψυχιατρικής μονάδας “Benito Menni” που βρίσκεται στις πλαγιές των Πυρηναίων.

Άτομα με διανοητική αναπηρία και με ψυχικές διαταραχές  μπορούν να αναπτύξουν κοινωνικές δεξιότητες και σχετική αυτονομία μέσα από την συναναστροφή με τους τετράποδους φίλους τους.

Οι γιατροί έχουν διαπιστώσει ότι η άδολη αγάπη των ζώων προς τους ασθενείς λειτουργεί θεραπευτικά ακόμη και σε δύσκολα περιστατικά όπως αυτά της σχιζοφρένειας.

Αυτό σημαίνει ότι στον ψυχισμό των τροφίμων πέρα από την θέα των καταπράσινων βουνών επιδρά ευεργετικά και η παρουσία των κουταβιών.

Το χάδι στους σκύλους, σε εμάς μπορεί να φαίνεται μια κίνηση χωρίς ιδιαίτερη αξία. Τα οφέλη όμως για τους συγκεκριμένους ανθρώπους είναι πολλά καθώς οι ασθενείς καταφέρνουν να έρθουν σε επαφή με το συναίσθημά τους, μαθαίνουν να το εξωτερικεύουν και να συνδέονται με ένα άλλο πλάσμα.

O Aτίλα και η Άργκι είναι εξαιρετικοί «επαγγελματίες»: προσαρμόζουν την συμπεριφορά τους ανάλογα με το περιστατικό που έχουν απέναντι τους.

Για παράδειγμα:

Με τους ασθενείς που έχουν περισσότερη ενέργεια επιλέγουν να παίξουν ενώ με εκείνους που είναι κατατονικοί τους πλησιάζουν και μένουν ακίνητοι δίπλα τους για αρκετή ώρα.

Το μπάνιο, το χτένισμα και γενικότερα όλη την φροντίδα των δύο τετράποδων «θεραπευτών» την έχουν αποκλειστικά οι ασθενείς.

Οι γιατροί και το προσωπικό της κλινικής με αυτόν τον τρόπο εκπαιδεύουν τους θεραπευόμενους στον αυτοέλεγχο και στο πώς να φροντίσουν την προσωπική τους υγιεινή.

Ανάμεσα στα καθήκοντα των ασθενών είναι η προμήθεια τροφής για τους χνουδωτούς φίλους τους όπως και η καθημερινές βόλτες στο κοντινό χωριό.

C

Η παρουσία του σκύλου βοηθά τους ασθενείς να αναπτύξουν πιο εύκολα επικοινωνία με την τοπική κοινωνία και σταδιακά να νιώσουν ότι δεν είναι στο περιθώριο.

Στους ασθενείς με σοβαρή άνοια και βαριά κατάθλιψη, οι οποίοι δεν μπορούν να φροντίσουν τους σκύλους ούτε να τους πάνε βόλτα, οι ειδικοί εφαρμόζουν μια άλλη μέθοδο.

Τους αφήνουν μαζί τους στο καθιστικό για πολύ ώρα. Έτσι καταφέρνουν να καταπολεμήσουν την απομόνωση. Επίσης διεγείρουν την αίσθηση της αφής καθώς οι περισσότεροι ασθενείς θέλουν να αγγίζουν τους σκύλους.

Όταν οι θεραπευόμενοι με γνωστικές αναπηρίες και συμπεριφορικές διαταραχές κλήθηκαν από τους γιατρούς να περιγράψουν τα συναισθήματα τους για τους σκύλους μίλησαν για “ηρεμία”, “συντροφικότητα” και “στοργή”.

Cnn.gr