Ολίβια Χατζηιωάννου: Η ελληνοαμερικανίδα που κέρδισε διεθνή διαγωνισμό με ένα τραγούδι για την κρίση

Ποια είναι η ελληνοαμερικανίδα που κέρδισε διεθνή διαγωνισμό μουσικής με τραγούδι για την οικονομική κρίση. Τι λέει για τη νέα γενιά Ελλήνων, για την πολιτική και κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα αλλά και για τους προσωπικούς της στόχους και τα όνειρα της

Τραγουδίστρια και συνθέτης, με "έδρα δράσης" την Αθήνα αλλά και την Νέα Υόρκη. Η Ολίβια Χατζηιωάννου έλαβε μέρος στον διεθνή μουσικό διαγωνισμό BEAT100 με το τραγούδι της "Trials" όπου έλαβε πάνω από 4000 ψήφους και 20.000 θεάσεις (views). Και κέρδισε την πρώτη θέση.


Τα μέλη της συγκεκριμένης ιστοσελίδας, ψήφισαν τους καλύτερους τραγουδιστές και ανέδειξαν τους τρεις νικητές που έλαβαν χρηματικά έπαθλα και διεθνή αναγνώριση.

Τόσο το τραγούδι, όσο και το άλμπουμ της "Sleeping World" που κυκλοφόρησε στις αρχές του 2013, είναι εμφανώς επηρεασμένα από την οικονομική κατάσταση της χώρας και μιλάνε για τη "χαμένη γενιά".

Οι στίχοι της 24χρονης ελληνοαμερικανίδας Ολίβια, μιλούν για τη "χαμένη γενιά, τη λιτότητα, τις χαμένες ευκαιρίες, τις ψεύτικες υποσχέσεις και τα ταλέντα που δεν ευδοκιμούν παρά τις προθέσεις τους και τα όνειρα τους".

Η ίδια, από το 2008 ζει και εργάζεται στις ΗΠΑ μετά από υποτροφία που είχε κερδίσει για ηχοληψία.

Μιλώντας μαζί της, μας ανέλυσε τις σκέψεις της σχετικά με την οικονομική κρίση, το μέλλον του νέου καλλιτέχνη στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και αναφέρθηκε στη δισκογραφική δουλειά της.

"Ζω τόσο στην Αθήνα όσο και στη Νέα Υόρκη. Μου αρέσει το Μανχάταν. Υπάρχουν πολλές διαφορές. Εκεί η ζωή κινείται πιο γρήγορα και υπάρχει διαφορετική νοοτροπία σε σχέση με τον ελληνικό τρόπο σκέψης. Η επικοινωνία είναι ευκολότερη, οι άνθρωποι στην Αμερική μοιράζονται περισσότερο τις σκέψεις και τα όνειρα τους", λέει η Ολίβια.


"Χάνονται οι έννοιες της "παρέας" και του "κεφιού" στην Ελλάδα"

"Όταν ένα άτομο, είτε είναι νεαρής ηλικίας, είτε όχι, και μένει χωρίς ευκαιρίες, όταν δεν μπορεί να βρει εργασία, ούτε καν σε ημιαπασχόληση, όταν χάνει τα όνειρα του, απελπίζεται. Η ζωή είναι πλέον πολύ δύσκολη στην Ελλάδα. Βλέπεις ανθρώπους να οδηγούν τα αυτοκίνητα τους και να ξεκινούν την ημέρα τους, αλλά αυτό που βλέπεις σε πρώτη ανάγνωση δεν είναι η πραγματικότητα. Η πραγματικότητα δυστυχώς είναι πολύ άσχημη.

Όσο πιο πολύ παρατηρείς και μένεις εδώ, τόσο περισσότερο βλέπεις πώς η κρίση επηρεάζει τις ζωές όλων. Το καλύτερο κομμάτι της ελληνικής ζωής ήταν αυτό που εκφραζόταν με τις λέξεις "παρέα" και "κέφι". Ακόμα και αυτά σβήνονται. Σιγά σιγά όλο και περισσότεροι εγκαταλείπουν τη χώρα. Μπορεί και παλαιότερα να ήταν δύσκολο να βρεις δουλειά. Σήμερα όμως, πολλοί αν δεν είχαν φίλους να τους βοηθήσουν, δεν θα είχαν ούτε ένα πιάτο φαγητό. Ναι, όλο αυτό είναι πολύ άσχημο".

-"Πώς πήρες την απόφαση να γράψεις για την κρίση;", τη ρωτήσαμε.

"Η μοναδική εμπειρία μου ως ενήλικας, ήταν και είναι η οικονομική κρίση και στις δύο χώρες που ζω", μας είπε.

<a href="http://music.olitunes.com/album/sleeping-world">Sleeping World by OH. (Olivia Hadjiioannou)</a>

-Ποιο είναι όμως το μέλλον του καλλιτέχνη; Είσαι αυτοδίδακτη και ανεξάρτητη δισκογραφικά. Πώς μπορεί ένας καλλιτέχνης να επιβιώσει σήμερα εν μέσω κρίσης;

"Μέχρι σήμερα οι καλλιτέχνες πήγαιναν στη Νέα Υόρκη για να υπογράψουν σε "labels" δισκογραφικών εταιρειών και με αυτό τον τρόπο να μπουν στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι δισκογραφικές δεν είναι ο μόνος δρόμος μετά την κυριαρχία της ψηφιακής εποχής.

Το διαδίκτυο δίνει μια τεράστια ευκαιρία στους νέους καλλιτέχνες να παρουσιάσουν ανεξάρτητα τη μουσική τους σε όλο τον πλανήτη και να γίνουν αναγνωρίσιμοι. Πλέον, δε χρειάζονται πολλά έξοδα για να δημιουργήσεις ψηφιακά τη μουσική σου. Δεν υπάρχουν έξοδα εκτύπωσης σε cd όπως στο παρελθόν. Χρειάζονται ώρες ενασχόλησης στο διαδίκτυο για να προωθήσεις τη μουσική σου σε διαδικτυακούς και μη ραδιοφωνικούς σταθμούς και να "χτίσεις" το όνομα σου διεθνώς.

Το άλμπουμ της Ολίβια ονομάζεται "Sleeping World". Τη ρωτήσαμε αν πιστεύει ότι ο "κόσμος κοιμάται" και πώς μπορούμε να αντιδράσουμε ενάντια στη λιτότητα και τις πολιτικές εξαθλίωσης.

"Κατά την ταπεινή μου άποψη, προφανώς παίζονται μεγαλύτερα "παιχνίδια" στις πλάτες μας, είτε τα γνωρίζουμε είτε όχι. Είμαστε οι αποδέκτες της πολιτικής ατζέντας των "άλλων", σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο πολιτικής. Χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση που θα ενδιαφέρεται για την κοινωνία.
"Η οικονομική κρίση είναι σύμπτωμα, αποτέλεσμα της γενικότερης πολιτικής και κοινωνικής κρίσης"

Υπάρχουν κυβερνητικά "μιμίδια", που κινούνται ανάμεσα μας και μας πείθουν ότι κάνουν το καλύτερο για εμάς. Το ερώτημα είναι, πώς μπορείς να χτυπήσεις τον Βασιλιά και το δημιούργημα του. Με απεργίες και κινητοποιήσεις; Με το να γίνεσαι εσύ ο Βασιλιάς στη θέση του Βασιλιά; Πρέπει να στοχεύσεις στον πυρήνα του προβλήματος και όχι στο περίβλημα. Η οικονομική κρίση είναι σύμπτωμα, αποτέλεσμα της γενικότερης πολιτικής και κοινωνικής κρίσης. Από τη στιγμή που είμαστε κατά κάποιο τρόπο "δημιούργημα" όλου αυτού του συστήματος και των "μιμιδίων" του, το να χτυπάς τον "πυρήνα" είναι κάτι το δύσκολο.

Η άνοδος του ρατσισμού, της Χρυσής Αυγής και του νεοναζισμού, είναι συνεπακόλουθα της ευρύτερης κρίσης, όπως είπα και παραπάνω".

-Τι θα συμβούλευες τον Έλληνα νέο που θέλει να μεταναστεύσει;

"Θα του έλεγα, πήγαινε παιδί μου, άδραξε τη μέρα! Αστειευόμενη φυσικά. Η οικονομική κατάσταση στις ΗΠΑ δεν διαφέρει και πολύ. Και εκεί τα πράγματα είναι δύσκολα. Τουλάχιστον σε ότι αφορά τη Νέα Υόρκη για την οποία και μπορώ να μιλήσω. Πρέπει να μάθουμε να αποδεχόμαστε τις διαφορετικές κουλτούρες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εκεί υπάρχει ο σεβασμός στο διαφορετικό, στις διαφορετικές κουλτούρες και απόψεις. Δε γίνονται "εκπτώσεις" εκεί.

-Τι θα άλλαζες στην Ελλάδα και τι θα κρατούσες ίδιο;

Τις περισσότερες φορές ξέρεις, οι άνθρωποι τα παρατάνε πριν καν ξεκινήσουν να προσπαθούν. Υποστηρίζουν τα επιχειρήματα τους με τον να κατηγορούν τους άλλους, τα ρίχνουν όλα στην πολιτική κρίση και την οικονομική κατάσταση, στο ότι "τίποτα δεν μπορεί να γίνει" για να αλλάξει αυτή η άσχημη κατάσταση στη χώρα. Είναι ένας φαύλος κύκλος όλο αυτό και προκαλεί μιζέρια και αίσθηση ανέλπιδων προοπτικών.

Όχι ότι εγώ αισιοδοξώ περισσότερο. Αλλά η πλειοψηφία, δεν δίνουν στον εαυτό τους μια ευκαιρία να παλέψουν εναντίον αυτής της απαισιοδοξίας, αλλά αντιθέτως κατηγορούν ακόμα και αυτούς που μέσα στην κρίση καταφέρνουν να κάνουν κάτι καλό με τον δικό τους τρόπο. Ας υποβαθμίσουμε τα όποια κόμπλεξ κατωτερότητας έχουμε. Το κακό που υπάρχει στην Ελλάδα έχει εμφανιστεί και σε όλα τα κράτη εκείνα που ακολουθούν την ποπ κουλτούρα της εποχής και το status quo που επιβάλλεται.

Και κλείνοντας, ρωτήσαμε την Ολίβια αν θα μείνει στην Αθήνα, ή αν θα συνεχίσει να ζει σε Ελλάδα και Αμερική.

"Ειλικρινά. Το ιδανικό για κάποιον ελληνοαμερικάνο είναι να δουλεύει τον χειμώνα στην Αμερική και τα καλοκαίρια να έρχεται στην Ελλάδα. Προφανώς πρέπει να παραδεχτώ το ίδιο κι εγώ".

news247