Βρετανοί επιστήμονες διεξήγαγαν μια πολύ… μακάβρια έρευνα. Οι ερευνητές μελέτησαν στοιχεία από υποθέσεις δολοφόνων που σκότωσαν μέλη της οικογένειάς τους τα τελευταία 32 χρόνια.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας από τις συνολικά 71 ανάλογες υποθέσεις, «αναδύθηκαν» ορισμένα μοντέλα.
Για παράδειγμα, οι δολοφόνοι ήταν στην πλειοψηφία τους (σε 59 από τις 71 υποθέσεις) άντρες. Από αυτούς, πάνω από τους μισούς ήταν γύρω στα 30. Το 20% των φόνων έγιναν τον Αύγουστο και περίπου οι μισοί Σαββατοκύριακα, και κυρίως… Κυριακές.
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ο λόγος που οι δολοφονίες γίνονται… σαββατοκύριακα μέσα στον Αύγουστο, είναι ότι ένας από τους δύο γονείς που έχουν πάρει διαζύγιο (συνήθως ο πατέρας) περνά τους καλοκαιρινούς μήνες και τα σαββατοκύριακα με τα παιδιά του. Ίσως αυτό να εξηγεί γιατί οι περισσότερες δολοφονίες γίνονται τις Κυριακές το μήνα Αύγουστο, αναφέρει δημοσίευμα της ιστοσελίδας popsci.com.
Επιπλέον, σύμφωνα με τους ερευνητές, το πιο κοινό κίνητρο πίσω από τις δολοφονίες είναι το διαζύγιο και η διάλυση μιας οικογένειας, εξαιτίας του οποίου ανακύπτουν ζητήματα όπως η επιμέλεια των παιδιών.
Σε αυτήν την «κατηγορία» εντάσσονταν τα δύο τρίτα των περιπτώσεων.
Η ομάδα ανέλυσε ακόμη μερικές παραδοχές που κάνουν οι άνθρωποι για τους δολοφόνους, όπως για παράδειγμα ότι είναι άντρες με ιστορικό ψυχικών διαταραχών. Στην πραγματικότητα, στο 71% των περιπτώσεων οι δολοφόνοι ήταν εργαζόμενοι και πολλοί από αυτούς με πολύ πετυχημένες καριέρες.
Ο δεύτερος πιο σημαντικός λόγος για τον οποίο κάποιος οδηγούνταν στο φόνο ήταν οι οικονομικές διαφορές.
Μάλιστα, οι ερευνητές κατηγοριοποίησαν τις δολοφονίες συγγενικών μελών σε τέσσερις υποκατηγορίες:
Αναζήτηση του δίκαιου: Ο δολοφόνος ρίχνει την ευθύνη για τις εγκληματικές του πράξεις στη μητέρα, την οποία θεωρεί υπεύθυνη για τη διάλυση της οικογένειάς του. Σε αυτές τις περιπτώσεις συνήθως ο δολοφόνος τηλεφωνεί στην πρώην σύντροφό του πριν από το φόνο και εξηγεί τι ετοιμάζεται να κάνει. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους σε μια «ιδανική οικογένεια» ο άντρας είναι αυτός που «ταΐζει» την οικογένεια.
Απογοήτευση: Ο δολοφόνος πιστεύει ότι η οικογένειά του τον έχει απογοητεύσει και συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να καταστρέψει την εικόνα που είχε για την «ιδανική οικογενειακή ζωή». Για παράδειγμα, μπορεί να θεωρεί ότι τα παιδιά του δεν ακολουθούν το παράδειγμά του ή τα θρησκευτικά του πιστεύω.
Ανομία: Σε αυτές τις περιπτώσεις ο δολοφόνος έχει συνδέσει στενά την οικογένεια με τα οικονομικά. «Βλέπει» την οικογένειά του ως το αποτέλεσμα της οικονομικής του επιτυχίας, επιτρέποντάς του να επιδείξει τα «κατορθώματά» του. Αν όμως ο πατέρας αποτύχει, ή τα οικονομικά του καταρρεύσουν, πιστεύει ότι η οικογένειά του πια δεν του «χρησιμεύει» σε τίποτα.
Παράνοια: Ο δολοφόνος αντιλαμβάνεται μια «εξωτερική απειλή» για την οικογένειά του, όπως για παράδειγμα τις κοινωνικές υπηρεσίες ή το νομικό σύστημα. Ο πατέρας φοβάται ότι θα παραγκωνιστεί εξαιτίας αυτών και θα απομακρυνθεί από τα παιδιά του. Σε αυτές τις περιπτώσεις το κίνητρο για το φόνο είναι μια διεστραμμένη επιθυμία του δολοφόνου να «προστατέψει» την οικογένειά του.
πηγή: madata.gr
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας από τις συνολικά 71 ανάλογες υποθέσεις, «αναδύθηκαν» ορισμένα μοντέλα.
Για παράδειγμα, οι δολοφόνοι ήταν στην πλειοψηφία τους (σε 59 από τις 71 υποθέσεις) άντρες. Από αυτούς, πάνω από τους μισούς ήταν γύρω στα 30. Το 20% των φόνων έγιναν τον Αύγουστο και περίπου οι μισοί Σαββατοκύριακα, και κυρίως… Κυριακές.
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ο λόγος που οι δολοφονίες γίνονται… σαββατοκύριακα μέσα στον Αύγουστο, είναι ότι ένας από τους δύο γονείς που έχουν πάρει διαζύγιο (συνήθως ο πατέρας) περνά τους καλοκαιρινούς μήνες και τα σαββατοκύριακα με τα παιδιά του. Ίσως αυτό να εξηγεί γιατί οι περισσότερες δολοφονίες γίνονται τις Κυριακές το μήνα Αύγουστο, αναφέρει δημοσίευμα της ιστοσελίδας popsci.com.
Επιπλέον, σύμφωνα με τους ερευνητές, το πιο κοινό κίνητρο πίσω από τις δολοφονίες είναι το διαζύγιο και η διάλυση μιας οικογένειας, εξαιτίας του οποίου ανακύπτουν ζητήματα όπως η επιμέλεια των παιδιών.
Σε αυτήν την «κατηγορία» εντάσσονταν τα δύο τρίτα των περιπτώσεων.
Η ομάδα ανέλυσε ακόμη μερικές παραδοχές που κάνουν οι άνθρωποι για τους δολοφόνους, όπως για παράδειγμα ότι είναι άντρες με ιστορικό ψυχικών διαταραχών. Στην πραγματικότητα, στο 71% των περιπτώσεων οι δολοφόνοι ήταν εργαζόμενοι και πολλοί από αυτούς με πολύ πετυχημένες καριέρες.
Ο δεύτερος πιο σημαντικός λόγος για τον οποίο κάποιος οδηγούνταν στο φόνο ήταν οι οικονομικές διαφορές.
Μάλιστα, οι ερευνητές κατηγοριοποίησαν τις δολοφονίες συγγενικών μελών σε τέσσερις υποκατηγορίες:
Αναζήτηση του δίκαιου: Ο δολοφόνος ρίχνει την ευθύνη για τις εγκληματικές του πράξεις στη μητέρα, την οποία θεωρεί υπεύθυνη για τη διάλυση της οικογένειάς του. Σε αυτές τις περιπτώσεις συνήθως ο δολοφόνος τηλεφωνεί στην πρώην σύντροφό του πριν από το φόνο και εξηγεί τι ετοιμάζεται να κάνει. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους σε μια «ιδανική οικογένεια» ο άντρας είναι αυτός που «ταΐζει» την οικογένεια.
Απογοήτευση: Ο δολοφόνος πιστεύει ότι η οικογένειά του τον έχει απογοητεύσει και συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να καταστρέψει την εικόνα που είχε για την «ιδανική οικογενειακή ζωή». Για παράδειγμα, μπορεί να θεωρεί ότι τα παιδιά του δεν ακολουθούν το παράδειγμά του ή τα θρησκευτικά του πιστεύω.
Ανομία: Σε αυτές τις περιπτώσεις ο δολοφόνος έχει συνδέσει στενά την οικογένεια με τα οικονομικά. «Βλέπει» την οικογένειά του ως το αποτέλεσμα της οικονομικής του επιτυχίας, επιτρέποντάς του να επιδείξει τα «κατορθώματά» του. Αν όμως ο πατέρας αποτύχει, ή τα οικονομικά του καταρρεύσουν, πιστεύει ότι η οικογένειά του πια δεν του «χρησιμεύει» σε τίποτα.
Παράνοια: Ο δολοφόνος αντιλαμβάνεται μια «εξωτερική απειλή» για την οικογένειά του, όπως για παράδειγμα τις κοινωνικές υπηρεσίες ή το νομικό σύστημα. Ο πατέρας φοβάται ότι θα παραγκωνιστεί εξαιτίας αυτών και θα απομακρυνθεί από τα παιδιά του. Σε αυτές τις περιπτώσεις το κίνητρο για το φόνο είναι μια διεστραμμένη επιθυμία του δολοφόνου να «προστατέψει» την οικογένειά του.
πηγή: madata.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου