H πιο συνηθισμένη σεξουαλικά μεταδιδόμενη νόσος στην εποχή μας είναι τα κονδυλώματα, εκβλαστήσεις στο χρώμα του δέρματος που εμφανίζονται κατά κανόνα στην περιοχή των γεννητικών οργάνων και απασχολούν σοβαρά τους πάσχοντες, επηρεάζοντας τον ψυχικό τους κόσμο και τη σεξουαλική τους δραστηριότητα.
Η αιτία των οξυτενών κονδυλωμάτων όπως λέγονται επιστημονικά, είναι η μόλυνση με τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων HPV . Ο ιός αυτός έχει πάνω από 100 παραλλαγές, το 1/3 περίπου από τις οποίες προσβάλει την περιγεννητική περιοχή και προκαλεί την εμφάνιση των κονδυλωμάτων. Οι πιο συνηθισμένοι είναι οι υπότυποι 6 και 11 που ενοχοποιούνται για το 90% της νόσου. Από τα υπόλοιπα στελέχη του HPV οι πιο επικίνδυνοι είναι οι 16 και 18 στους οποίους οφείλεται το 70% του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας των γυναικών ενώ από τους πιο συνηθισμένους είναι ο υπότυπος 2, κλασικό αίτιο των μυρμηκιών στα χέρια, από όπου μπορεί να μεταδοθεί με απλή δερματική επαφή και στην περιγεννητική περιοχή ιδίως μικρών παιδιών.
Η εξάπλωση του ιού HPV είναι τόσο εκτεταμένη που χαρακτηριστικά μελέτες έδειξαν ότι 3 χρόνια μετά την έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητας το 60% των γυναικών ήταν φορέας του ιού, ενώ γενικά στο σύνολο του γυναικείου πληθυσμού κάποια στιγμή θετικοποιείται το 80%. Τα ποσοστά είναι τόσο υψηλά γιατί ο ιός μπορεί να μεταδοθεί ακόμα και με την χρήση προφυλακτικού, αφού όπως γνωρίζουν και οι πάσχοντες οι βλάβες εμφανίζονται και στο εφήβαιο και γενικά σε περιοχές που δεν προστατεύονται. Παρά το γεγονός όμως της τόσο εκτεταμένης διασποράς του αιτίου, κονδυλώματα εμφανίζει μόνο το 5% όσων μολύνονται. Αυτό συμβαίνει γιατί ο οργανισμός έχει την ικανότητα να περιορίζει τη μόλυνση και να απομακρύνει τον ιό και τα μολυσμένα κύτταρα , όχι όμως απόλυτα. Επιπλέον πολλοί ασθενείς αναφέρουν ότι οι βλάβες υποχωρούν μόνες τους ή ότι μπορεί να φύγουν για πολλά χρόνια (αναφέρονται από 2 μήνες μέχρι 20 χρόνια) και να υποτροπιάσουν αργότερα. Ουσιαστικά πρόκειται για μια ισορροπία ανάμεσα στον ιό και στο αμυντικό σύστημα του φορέα. Ο ιός υπάρχει στο δέρμα και όταν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες προκαλεί την εμφάνιση των κονδυλωμάτων.
Ένα θέμα που απασχολεί συχνά τους πάσχοντες είναι η πιθανότητα να κόλλησαν από τον/την σύντροφο τους και το ενδεχόμενο απιστίας. Σύμφωνα με όσα είπαμε παραπάνω αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να απαντηθεί. Πρώτα από όλα η μεγάλη πλειοψηφία των φορέων δεν παρουσιάζει βλάβες, τουλάχιστον κλινικά εμφανείς, οπότε μπορεί να μεταδίδουν τον ιό χωρίς να το γνωρίζουν. Ειδικότερα οι γυναίκες μπορεί να έχουν υποκλινικές βλάβες στον τράχηλο της μήτρας ή στον κόλπο, οι οποίες μπορεί να διαγνωστούν κατά την κολποσκόπηση ή με βιοψία και μοριακή ανάλυση και δεν δίνουν συμπτώματα. Από την άλλη ο χρόνος επώασης της νόσου, δηλαδή ο χρόνος που περνάει από τη μόλυνση μέχρι την εμφάνιση των βλαβών κυμαίνεται από 1 έως 8 μήνες, διάστημα στο οποίο μπορεί να υπάρχουν σεξουαλικές επαφές των δύο ενδιαφερόμενων και με άλλα άτομα . Επιπλέον οι υποτροπές των κονδυλωμάτων φαίνεται να είναι ανεξάρτητες από τους νέους ερωτικούς συντρόφους. Δηλαδή αν κάποιος έχει ήδη το ιό και την προδιάθεση να βγάλει βλάβες θα τις εμφανίσει -όπως είπαμε μέχρι και 20 χρόνια μετά τη μόλυνση- ανεξάρτητα αν οι νέοι παρτενέρ του έχουν ή όχι τον ιό.
Η παρουσία κονδυλωμάτων υποδηλώνει συνήθως ότι μπορεί να υπάρχουν και άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και καλό είναι να γίνεται πιο εξειδικευμένος έλεγχος. Το πιο σοβαρό θέμα όμως είναι η πιθανότητα να έχουν μολυνθεί οι πάσχοντες και κυρίως οι γυναίκες από τους υψηλής επικινδυνότητας υπότυπους 16 και 18 που ενοχοποιούνται για την πλειοψηφία των περιστατικών καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Οπότε καλό είναι μετά την αρχική διάγνωση των κονδυλωμάτων από το δερματολόγο ή το γυναικολόγο να γίνεται έλεγχος με τεστ Παπανικολάου ή/και ιστολογική εξέταση-PCR για την πιθανότητα αλλοιώσεων στον τράχηλο της μήτρας.
Άγις Γραφάκος Δερματολόγος - Αφροδισιολόγος
iatropedia.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου